In memoriam Raymond Lallemant
Een eerbetoon aan Kolonel Vlieger Raymond « Cheval » Lallemant
Kolonel Raymond Lallemant, bijgenaamd « Cheval », heeft ons op 30 januari jl. verlaten. Hij werd geboren op 23.08.1919 en trok in 1939 naar de Vliegschool in Wevelgem. In die periode kreeg hij zijn bijnaam «Cheval», want toen al bestond de levendige gewoonte om Belgische piloten toen al een bij- of een koosnaam te geven. In de RAF werd het gebruik verdergezet en ook vandaag nog bestaat die traditie…
Raymond Lallemant kreeg dus de bijnaam « Cheval » omwille van zijn « gezond » gebit en zijn toen al open lach. Daarbij hield hij van paarden en was hij zelf een gedegen ruiter. Zowel de vliegenier als de ruiter zijn op bijgaande foto vereeuwigd; ze dateert uit de eerste weken van juli 1944, dus enkele dagen na de Ontscheping in Normandië, op het vooruitgeschoven vliegveld (Advanced Landing Ground) B10 van Plumetot. Dat lag dicht bij de Normandische kust en lag zelfs een maand na de ontscheping, nog altijd onder vijandelijk vuur.
« Cheval » Lallemant heeft me verteld dat er veel loslopende paarden waren, een gevolg van de hevige gevechten die de Geallieerden en de Wehrmacht voerden tijdens de eerste weken na de invasie. De paarden waren verwilderd maar toch lieten er sommige zich benaderen en Raymond Lallemant, die goed met paarden vertrouwd was, kon er eentje voor zich winnen; hij besteeg het vaak na zijn talloze vluchten met vuursteun en strafing die hij op Typhoon Ib vloog, toen hij Flight Commander was in het squadron 198, waarvan de CO niemand anders was dan de beroemde Franse piloot Paul Ezanno.
Raymond Lallemant bezat een kleine afdruk van de foto van toen, die genomen was door een Britse oorlogscorrespondent. Hij was eraan gehecht want ze illustreerde zijn “reden van bestaan”. Jammer genoeg had hij ze uitgeleend aan een zogenaamde luchtvaarthistoricus die ze nooit heeft teruggegeven. Op een dag heeft hij me erover gesproken en ik had het zondermeer onthouden. In 2001 bereidde ik een klein werkje voor (samen met Mr Kit) en met een nawoordje van Raymond Lallemant. Het werd in 2003 uitgegeven door de Editions Corlet om te worden verspreid in de vele ontschepingsmusea en boekhandels in Normandië. Ik dacht toen bij mezelf dat het werk van bij de start gewild beperkt in volume was en dat er dus vooral treffende documenten bij hoorden. Daarom besloot ik wat extra-opzoekingswerk te doen in de fototheek van het Imperial War Museum. Op het einde van de dag bladerde ik zomaar wat door diverse archieven en daar was plots die bewuste foto! Ik heb ze ogenblikkelijk besteld om ze aan kolonel Lallemant weer te geven, die uiteraard erg gelukkig was om de dierbare herinnering en getuige van zijn bewogen carrière terug te krijgen.
Hij heeft me toen doen opmerken dat hij die foto graag gebruikte om zijn diverse werken te illustreren maar dat hij bij de uitgever systematisch aandrong om ze “een beetje eng” in te kaderen. Op die manier zou men de verwondingen aan de hals van het paard niet zien, die het gevolg waren van een ongeschikte halster en van de slordigheid van zijn vorige eigenaar. Zoiets deed het paard onnodig en domweg lijden en Raymond Lallemant koken.
Deze anekdote is typisch voor een van de vele facetten van de persoonlijkheid van « Cheval » Lallemant, een uitzonderlijk man die gans zijn leven hartelijk, minzaam en openhartig is gebleven. Niemand twijfelt er aan dat hij nog lang door blijft leven in de herinnering van de velen die hem liefhadden en bewonderden.
